Όρια

      Όλο και συχνότερα ακούμε στους προβληματισμούς των γονέων να γίνεται αναφορά σε “χειριστικά” ή ακόμη και “κακά” παιδιά. Λοιπόν, ούτε “χειριστικά” ούτε “κακά” παιδιά υπάρχουν. Σχετικά με το “χειριστικά”, το πρόβλημα στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά στον ενήλικα που δεν έχει καταφέρει να προχωρήσει στην κατάλληλη οριοθέτηση αναφορικά με το παιδί που έχει μπροστά του και όχι εκείνο που φαντάζεται ή επιθυμούσε να έχει. Η θέσπιση ορίων είναι, ίσως, η βασικότερη ρυθμιστική διαδικασία για την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας και την αποτελεσματική δόμηση των σχέσεων μεταξύ των μελών της. Αναφορικά με τα παιδιά, τα όρια εστιάζουν στην ικανότητά τους να κάνουν πιο εποικοδομητικές επιλογές, όταν, βέβαια, αυτά τίθενται μέσα σε μια ατμόσφαιρα αγάπης, αποδοχής και σεβασμού και όχι με εξουσιαστική διάθεση από τους γονείς. Αντίθετα, οι τιμωρίες και οι απειλές υπερτονίζουν τον ενδεχομένως ανάρμοστο τρόπο συμπεριφοράς, χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στο παιδί. 

 Όσον αφορά το χαρακτηριστικό “κακό” που αποδίδεται θα πρέπει οι ενήλικες να θυμόμαστε ότι τα παιδιά δεν είναι πάντα σε θέση να ξεχωρίσουν τα συναισθήματά τους, πολύ περισσότερο εκείνα που τα φορτίζουν αρνητικά, και έτσι έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζονται όταν είναι θυμωμένα, πληγωμένα, τρομαγμένα ή ακόμη και κουρασμένα. Είναι χρέος μας να σταθούμε δίπλα στα παιδιά επιδεικνύοντας πλήρη αποδοχή στα συναισθήματά τους ώστε να τα βοηθήσουμε στην αναγνώριση και αποδοχή τους από τα ίδια πλέον.