Τι κάνουμε

Ο όρος «Συμβουλευτική» προέρχεται ετυμολογικά από την πρόθεση «συν» (μαζί, με την συνδρομή κάποιου) και το ουσιαστικό «βουλή» (σκέψη, απόφαση) ή το ρήμα «βουλεύομαι» (σκέπτομαι, κάνω σχέδια, ή αποφασίζω μετά από σύσκεψη με κάποιο άλλο πρόσωπο, δηλαδή συσκέπτομαι). (Μπαμπινιώτης 2002). 

Δεν υποδηλώνει ούτε έχει σκοπό την στείρα παροχή συμβουλών, όπως συχνά θεωρείται. Είναι μια σχέση αλληλεπίδρασης και αλληλοεπικοινωνίας μεταξύ σύμβουλου-συμβουλευόμενου/ων.  Αποσκοπεί στην παροχή βοήθειας στα άτομα ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα θέματα που τα απασχολούν και να ζήσουν μια πιο ικανοποιητική, δημιουργική  και ολοκληρωμένη ζωή τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση συγκρούσεων, την διαδικασία επίλυσης συγκεκριμένων προβλημάτων και κρίσεων, την αντιμετώπιση του άγχους, τη λήψη αποφάσεων, την ανάπτυξη δεξιοτήτων, την  αποσαφήνιση στόχων και τη βελτίωση διαπροσωπικών σχέσεων.

 Μπορεί να χρησιμοποιηθεί όμως και για προσωπική ανάπτυξη, για ανάπτυξη της αυτογνωσίας, για την επεξεργασία εσωτερικών και συναισθηματικών συγκρούσεων και την αποκατάσταση της ψυχικής υγείας. Επίσης μπορεί να λειτουργήσει και σε επίπεδο πρόληψης, ως μια προσπάθεια πληροφόρησης και ευαισθητοποίησης των ανθρώπων. Η Συμβουλευτική εστιάζει κυρίως στο παρόν, στο εδώ και τώρα, και στην ενδυνάμωση του συμβουλευόμενου ώστε να πιστέψει στον εαυτό του και να διαχειριστεί ο ίδιος τα προβλήματά του. Βασίζεται στην σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου, η οποία για να είναι αποτελεσματική και δημιουργική πρέπει να είναι οριοθετημένη, να υπάρχει ζεστασιά και ανταπόκριση από τον σύμβουλο, ο οποίος πρέπει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που θα ενθαρρύνεται η ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων και ο συμβουλευόμενος δεν θα νιώθει καμία πίεση ή εξαναγκασμό. Διαπνέεται από ένα κλίμα  αποδοχής και εμπιστοσύνης μέσα στο οποίο και, λόγω αυτών των χαρακτηριστικών, συντελείται η αλλαγή. 

Η επιστήμη της Συμβουλευτικής βασίζεται κυρίως σε θεωρίες προσωπικότητας με κυριότερη την προσωποκεντρική θεωρία του Carl Rogers, ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» της Συμβουλευτικής. Έχει δική της φιλοσοφία, κανόνες και τεχνικές και ασκείται από υψηλού επιπέδου εκπαιδευμένους συμβούλους.