Η Θεραπευτική Σχέση

  Το πιο βασικό στοιχείο της θεραπείας είναι η θεραπευτική σχέση, στην οποία πρέπει να υφίστανται τρείς συνθήκες ώστε να προάγει την ανάπτυξη του ατόμου.

    Η πρώτη ονομάζεται γνησιότητα, αυθεντικότητα ή συμφωνία. Αυτό σημαίνει ότι, αυτό που βιώνεται στα βάθη της ψυχής του θεραπευτή μέσα στην σχέση, αυτό που υπάρχει στην επίγνωση του και αυτό που εκφράζεται στον πελάτη πρέπει να είναι σε συμφωνία και ο θεραπευτής πρέπει να είναι ο εαυτός του, χωρίς να προβάλει επαγγελματικά προσωπεία(Rogers, 2006).

     Η δεύτερη συνθήκη είναι η «άνευ όρων αποδοχή» του πελάτη. Ο θεραπευτής βιώνει μια θετική στάση αποδοχής σε οτιδήποτε είναι ο πελάτης εκείνη την στιγμή, αφήνει τον πελάτη να συμπεριφερθεί με οποιοδήποτε συναίσθημα βιώνει εκείνη την στιγμή και τον επιβραβεύει με απόλυτο τρόπο και όχι υπό όρους(Rogers, 2006).

     Η τρίτη συνθήκη της θεραπευτικής σχέσης είναι η ενσυναισθητική κατανόηση. Ο θεραπευτής κατανοεί σωστά τα συναισθήματα και τα προσωπικά νοήματα του πελάτη και του μεταδίδει αυτήν την κατανόηση. Βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό μέσα στον ιδιωτικό του κόσμο που μπορεί να διευκρινίσει ακόμα και τα νοήματα που είναι κάτω από το επίπεδο επίγνωσης του πελάτη(Rogers, 2006). Καθώς τα πρόσωπα γίνονται αποδεκτά, επιβραβεύονται, ακούγονται ενσυναισθητικά από τον θεραπευτή αναπτύσσουν μεγαλύτερη φροντίδα για τον εαυτό τους, ακούν περισσότερο το εσωτερικό τους βίωμα και γίνονται πιο σύμφωνα με αυτό, γίνονται πιο αληθινά και αυθεντικά. Οι στάσεις αυτές του θεραπευτή καθιστούν το πρόσωπο ικανό να αποτελέσει το ίδιο τον μοχλό ενίσχυσης της ανάπτυξής του(Rogers, 2006).

    Ο Carl Rogers έδινε μεγαλύτερη έμφαση στην συμβουλευτική σχέση παρά στις τεχνικές, οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά τρόποι έκφρασης και επικοινωνίας των παραπάνω συνθηκών(Μαλικιώση-Λοϊζου, 2017).